Opladen!

GROOT nieuws! Ze zijn vandaag gaan opladen. "Sorry voor de vertraging, vanaf nu zal alles volgens schema verlopen". En het schema is dat de boel volgende week maandag in Frankrijk arriveert. Het is niet te geloven.

De aannemer wacht deze week nog af of hij de Russen zover krijgt dat ze binnen het contract de hut bouwen (sorry Annemiek, wij blijven het een hut noemen:-), maar hij heeft inmiddels een alternatief achter de hand mocht hij er met Elena niet uitkomen. Nou, wij hopen zo langzamerhand dat hij er met Elena niet uitkomt, want wij zijn echt helemaal klaar met deze communicatieschuwe troela! Geef ons maar een stel fijne klusPolen. Ook geen geneuzel met visa, valuta en wat er verder allemaal mis kan gaan.

Volgende stap is dat we een mannetje regelen om het hout van de vrachtwagen te krijgen. Dat gaan we doen als de wagens de EU binnen zijn. En dan maar hopen dat het niet teveel gaat sneeuwen. Hmmmm, maar een dekzeiltje meenemen als we er in December naar toe gaan.

Maar dat is allemaal van later zorg. Nu zijn we blij!

?

En toen was het 23 november. De dag waarop de vrachtwagens met ons hout uit Rusland zouden vertrekken. Is het gelukt? We hebben geen idee. Onze aannemer ontdekte dat de contactpersoon bij het transportbedrijf waarmee hij woensdag nog zo gezellig gemaild had, vanaf heden niet langer in dienst is...
De meneer die hij vandaag aan de lijn had, zou even bellen met Elena (onze contactpersoon-met-communicatievrees van het bouwbedrijf) om te horen hoe het ging met het transport. Nou, u begrijpt dat dat bij ons wel weer even de deur dicht deed.
Maar goed, aangezien we verder geen rare berichten hebben ontvangen, en dit echt een vreselijk betrouwbare firma lijkt (Oostenrijks, met vestigingen door heel Europa) hebben we toch maar een flesje ontkurkt. Een kleintje. Geen echte champi; Spumante om mee te oefenen... een mens moet af en toe wat vieren nietwaar.

Communicatiebombardement

Vandaag beleefden wij zowaar een communicatiebombardement. De Oostenrijkse potentiele vervoerder meldde dat hij vrachtwagens had gevonden die voor een redelijke prijs kunnen rijden. Hij had nog wel wat vragen over de aard van de papieren, die Elena -die de hut bouwt- zou moeten kunnen beantwoorden. Een klein kinkje, want Elena beantwoordt in principe geen vragen. Irina -de Russische potentiele vervoerder- meldde ook eindelijk ergens twee vrachtwagens te hebben ontdekt die 22 november kunnen worden beladen... Zelfs Elena verstuurde een mailtje, met de bevestiging dat ze 22 november de boel opladen. Tussendoor stuurde onze aannemer ook nog wat mailtjes naar alle partijen met ingewikkelde vragen over de laadrichting - opzij, van boven of van achteren...- papierwerk en of Elena nog ooit van plan is op zijn lijst van 21 ontbeantwoorde vragen te reageren. Waaronder een aantal interessante zoals 'zijn de ramen al klaar' en 'hoe zit het met de bouwploeg'.

Wij vinden het toch wel een ervaring om getuige te zijn van zo'n ongeloofelijk vertoon van naiviteit.
Wat ons betreft is het hoofdstuk Rusland afgesloten als het hout eenmaal in Frankrijk ligt. Het feit dat er nog nooit een vraag is beantwoord die over iets anders ging dan het design van de hut, is wat ons betreft genoeg bewijs dat ze echt niets anders van plan zijn te leveren. Dit overigens los van het feit dat onze dromer niets op papier heeft staan over ramen fabriceren, laat staan de hut opbouwen.

Op mijn vraag of hij ze had betaald voor de ramen heeft hij twee maanden geleden bevestigend geantwoord. Ik hoop maar dat hij dat gejokt heeft. Vooral voor hem. Het enige realistische wat hij de afgelopen tijd gezegd heeft, is dat hij snapt dat dit alles zijn probleem is om op te lossen, en niet het onze. Toch fijn, zo'n aanneemovereenkomst.

Maar goed, de vrachtwagens zijn geboekt en bevestigd voor 22 november! Nog heel even, en dan mag de champagne open...