Eén van de dingen die je je niet realiseert als aspirant bezitter-van-een-huis-in-de-natuur-in-Frankrijk, is dat je vroeg of laat enorm gefocust raakt op je septic tank. De manier waarop je septic tank zich plots aan je opdringt verschilt uiteraard en laat zich slecht voorspellen. In ons geval kwam het doordat het water na het doortrekken steeds langzamer wegliep. Op zich niet heel alarmerend, maar gecombineerd met het feit dat de ontluchtingspijp van de afvoer steeds schever ging staan – Poop houdt niet van scheef -, maakte dat Poop toch met frisse tegenzin op onderzoek uitging. Het bleek dat door het inklinken van de grond de uitlaat van de septic tank omhoog was komen te liggen, waardoor de inhoud niet netjes wegstroomde. Ik zal alle details van zijn bevindingen laten voor wat ze zijn, maar feit is dat het – uiteraard- is gefikst. En mét een Poop-vinding in de beluchtingspijp, waardoor deze nu afsluit met een balletje en de hele omgeving van de septic tank alleen nog maar ruikt naar bloemetjes.
Tweede klus van de vakantie was het plaatsen van de luiken. De luiken die we al een jaar in de kelder hadden klaarliggen maar waar we nooit aan toekwamen. Uiteraard weer een Poop-design uit de polderwerkplaats. Toch een heel ander gezicht op de onderverdieping!
Verder hadden we vooral vakantie. Met veel mensen over de vloer en geweldig zomerweer. Hoogtepunt –zelfs ook volgens de kinderen – was Onze Eerste Huttentocht. Het lijkt nog maar zo kort geleden dat we de kids met speen en knuffel in de rugdragers de Ceuse mee opnamen; nu draven ze het grootste deel van de tijd voor ons uit (al hebben wij nog wel de grootste rugzak).
3 Dagen door de Queyras met als climax een overschrijding op meer dan 3000 meter op de grens van Frankrijk en Italië. De grootste uitdaging was nog het eten-wat-de-hut-schaft, iets wat in Frankrijk best spannend is, maar zelfs dat viel mee voor de kinderen. Geweldig en het smaakte naar meer!
Kijk hier voor alle foto’s van de zomer 2013
.jpg)
.jpg)
