Petit Bois; een huis in Frankrijk: mei 2010

Hij zit er in en alles doet het. Poop heeft zijn meesterproef afgelegd en een staaltje timmermanswerk geleverd waar menig artisan een puntje aan kan zuigen.

Het was al met al nog een heel gepruts en gedokter om alle elementen in elkaar te zetten. Vergeet Ikea-achtige systemen waarbij je een aantal planken en balken in elkaar schroeft. Poop's design lijkt eerder op het Kratje van Escher. Alleen hij kan er wijs uit worden (en soms ook hij niet). En het resultaat is er naar.

Het project begon met het in elkaar zetten van de voorbereide elementen en het in positie brengen van het aanrecht. Een klus waar we jaren naar uitgekeken hebben en die uiteindelijke met behulp van buurman Gerard werd geklaard. Net zoals het naar binnen hijsen van het Falcon fornuis. Hulde en dank aan zijn adres want zowel de aanrecht elementen als het fornuis wegen elk ruim honderd kilo, en zijn bepaald niet voorzien van handige til-grepen.

Maar de grootste uitdaging was het in huis krijgen van de juiste spullen voor de aansluiting van het fornuis op een butagasfles in de kelder. Een onderneming die natuurlijk weer in talrijke etappes uiteenviel waarbij we geleerd hebben dat: Franse leidingen 14 mm zijn terwijl in Nederland alles 15 mm is, een reduceerventiel voor een caravan niet in huis mag worden gebruikt, een reduceerventiel dat wel in huis mag worden gebruikt op de fles zit en dat wat in de caravan mag worden gebruikt op de muur zit, je dan dus weer een andere slang nodig hebt, je bij Andrety nauwelijks parkeerplaats vindt midden op de dag, de zaak ondanks zijn waanzinnig lage serviceniveau en absurd hoge prijzen toch heel goed loopt, dat Poop er uiteindelijk zelf uitkomt, en dat het dus gewoon -net als alles- voor elkaar komt. Ik kan uit mijn dak met mijn vijf-pits gasfornuis.

Klustechnisch was de vakantie dus een enorm succes. Weertechnisch wat minder. Jammer van het biertje-in-de-tuin aan het eind van de klusdag, maar gelukkig was er nog genoeg ruimte voor gekeutel om het huis en stoere trips.

Vooral toen we het iets verder van huis gingen zoeken in de Ardeche en in de Provence. In de Ardeche bezochten we een lang gekoesterde wens van de jongens: een echte donkere grot; de Aven Marzal. Een gat in de grond van 126 meter diep (!). Een aanrader voor mensen zonder claustrofobie of dieptevrees.

Wij vonden het in elk geval erg leuk, en de jongens helemaal; niet in het minst vanwege de aanpalende 'dino-dierentuin'. Een wandeling langs de Ardeche smaakte naar meer. Hier komen we terug.

Een evengroot succes was onze afdaling in de Gorges du Verdon, in de Provence. De grootste kloof van Europa heet weliswaar Grand Canyon, maar doet vooral denken aan de Canyon van Zion (voor wie dat wat zegt, anders een aanrader voor wie er nog nooit is geweest).

Het hoogtepunt bestond uit een hike door een aantal tunnels die werkelijk pikkedonker waren. We kregen toestemming van een Frans gezin-met-ledlampjes om in hun kielzog te opereren en zo schuifelden we in het duister door de Gorge. Af en toe waren de tunnels onderbroken en stond je knipperend in het zonlicht midden in de Canyon. Een spannend stuk met kabels maakte de ervaring helemaal áf.