Nadat Onze Berg twee maanden lang was geteisterd door temperaturen ver ver onder nul, begon het ineens rap op te warmen toen onze vakantie in zicht kwam. Eerlijk is eerlijk, skien bij -15 is zelfs voor ons sportieve gezin wat veel van het goede, maar de voorspelde 20 graden boven nul, deed ons toch met gemengde gevoelens afreizen. Dit, naast de verontrustende mededeling van Gerard en Brigitte dat ons leidingwerk waarschijnlijk een oplawaai had gekregen van de vorst.
Eenmaal bij onze hut aangekomen werden we verwelkomd door Poop's broer Reinier, die een paar uur eerder was gearriveerd. We hadden hem al op het hart gedrukt de wateraansluiting met rust te laten, en dat bleek niet voor niets. Toen Poop de kraan opendraaide, resulteerde dat in een hoop commotie in een van de logeerkamers. De meiden van Reinier werden ruw gewekt door een ijskoude waterstraal die hen recht in het gezicht spoot.
Snel maar weer dicht gedraaid en het project water-op-de-bovenverdieping maar even geparkeerd voor de volgende dag. Gelukkig was met de aansluiting in de badkamer beneden niets aan de hand, en had Poop jaren geleden al voorzien dat het nuttig zou kunnen blijken om deze twee systemen gescheiden te houden.
Uiteindelijk bleek de volgende dag zowel de waterleiding in de logeerkamer gesprongen, als de keukenkraan kapotgevroren. De waterleiding was snel genoeg gerepareerd dankzij Poop's soldeerkunsten, maar de kraan was van een andere orde. Gelukkig had Poop nog een kraan liggen die ooit was bedoeld als kraan-voor-de-klusruimte, en kon hij deze installeren in de keuken. Best een leuke rustieke berghut-kraan eigenlijk.
Dit was gelukkig het enige onverwachte deze vakantie. Verder was het vooral heel erg mooi weer, waarbij de sneeuw zich verassend goed hield bij de zowat zomerse temperaturen. Dit vooral dankzij de noordelijke ligging van de skihellingen en de vooraf gegane diepvrieskou die maakte dat de bodem zo koud was, dat de sneeuw van onderen gekoeld werd. Zolang het dan maar helder weer is zodat de sneeuw haar vocht kwijt kan, blijft deze verassend goed; zo werd ons uitgelegd op wintersporters.nl
Hoe dan ook, het was een heerlijke week. Een enorm contrast met de extreem winterse toestanden die we met de jaarwisseling hadden meegemaakt. Het was weer supergezellig met Reinier en Petra en alle neefjes en nichtjes bij elkaar aan tafel. Helemaal zoals we het ooit bedacht hadden toen we Petit Bois ontwierpen.
De kids zijn haast niet meer te stuiten op ski's, behalve de laatste dag, toen Wytze zijn complete snoet openhaalde aan de behoorlijk ijzige piste. Voordeel was wel dat hij nu eindelijk van zijn wiebeltand af is, en de tandenfee hem ook in Frankrijk wist te vinden.
We keerden huiswaarts met een vel vol maten, want er gaat thuis gewerkt worden aan de luiken voor de kelder. Updates volgen vanuit de polder.
Kijk hier voor alle foto's van Zomerskien in februari
 |
| Zomerskien in februari |
.jpg)
.jpg)
