Een foto zegt meer dan 1000 woorden...

Wat was het gaaf om Poop thuis te verwelkomen en de foto's van het hout te bekijken. Enorme stapels liggen te stralen op ons lotje. Het was nog een megaklus geweest - die eigenlijk alleen een echte Poop kan klaren - om alles op tijd af te krijgen.

Donderdagochtend zeilen kopen, leuk doen met de chauffeurs, extra geld regelen omdat de manitou voor het lossen ineens 300 euro duurder was, als een dolle 54 balken zagen om het hout op te kunnen leggen (met dank aan Wicher voor het hout, en de kettingzaag....) en vervolgens alles beneden klaarleggen.
Dit alles met de gehuurde Opel Corsa, die er niet echt op toegerust was qua formaat...

En de volgende dag om 7.45 aanwezig zijn voor het lossen van de balken en als hoogtepunt twee keer naar het douanekantoor in Gap voor een ontbrekend stempel. Zoals alle ontbrekende stempels was ook deze essentieel. Het bleek het stempel te zijn ter bevestiging van de BTW-afdracht over de waarde van de blokhut, aan de Franse regering.

Woeps. Dat was nieuw. Vooral voor de aannemer die in eerste instantie maar niet kon geloven dat hij dat echt moest betalen. Gelukkig is Poop een ervaren projectleider met een hoop overtuigingskracht... en zo werd ook deze hobbel genomen.

Nadat dit alles achter de rug was moest Poop nog even als een dolle al het hout afdekken. Geen klein klusje, aangezien de stapels tot 4 meter hoog reiken.
En dan om 15.30 weer hop de auto in om terug naar Marseille te karren om op tijd het vliegtuig te halen... Een productief dagje dus!

En nu is hij weer thuis en krijgen we geen genoeg van het staren naar de foto's van onze balken. En van de paklijst waar ze allemaal op staan met een code die hun positie in het huis aangeeft. Die lijst tikken we nu over in excell zodat we er iets van kunnen bakken waar de bouwers bij wijze van instructie mee aan de gang kunnen. Wederom een megaklus (ongeveer 600 balken) maar eentje die we met liefde uitvoeren.

Tot nu toe lijkt de lading completer dan we durfden te hopen. De hoeveelheid hout is in elk geval voldoende om de bouw te beginnen, en wat er ontbreekt, lossen we wel op.

En dus... Champagne!

Nastrovia...

... "The wood has landed..." en Poop zit aan het bier met de Russische chauffeurs. Twee joekels van vrachtwagens staan klaar om uitgeladen te worden. Gelukkig hebben de chauffeurs geen enkel bezwaar tegen een dagje wandelen en relaxen op La Montagne, zodat Poop rustig aan de gang kan met het klaarleggen van de laadvloer.
Maar nu eerst een Russisch biertje. Nastrovia dus!

Onderweg!

Zojuist is Poop op het vliegtuig gestapt om onze blokhut persoonlijk welkom te heten als deze op ons lotje arriveert. Hetgeen hoogstwaarschijnlijk morgenvroeg en misschien zelfs al vanavond gebeurt... Het is niet te geloven. Sinterklaas bestaat!

Vrijdag om 8.00 uur zal het hout worden gelost en Poop is morgen nog druk met het treffen van de noodzakelijke voorbereidingen. Dus als de trucks nog onverwachte vertraging oplopen, hebben we nog een dag speling. Kan niet fout gaan! Haha.

Dinsdag belde ik nog maar eens met de transportfirma in St. Petersburg om persoonlijk te informeren wanneer de boel nu precies zou arriveren. Ik moest een half uur later terug bellen. Dat deed ik. Het werd een leuk gesprek:
"Hello, here I call again to hear when our trucks to France will arrive. I talked to your colleague with extension 205".
" Tricks? What tricks?"
"No, no tricks; TRUCKS"
"Trucks? What trucks?"
"You know, trucks, Lastkraftwagen"
"Wagons?"
"Yes, wagons. Loaded with wood."
"Wood?"
"Yes, wood. Like trees, but without branches".
"I know what wood is!"
Enfin. Ik bleek het verkeerde nummer gedraaid te hebben. Dat verklaarde een hoop. Daarna vlot de juiste meneer van het juiste bedrijf aan de lijn gekregen, die bevestigde dat ons hout donderdag zou worden afgeleverd.

Zo zie je maar. Nooit de moed verliezen en blijven lachen.