De grote sprong voorwaarts

Zoals aangekondigd keerde de bouwploeg terug om het dak af te maken. De ploeg was overigens - zeer naar ons zin - gereduceerd tot een duo, bestaande uit Ronald en Janko. Goed nieuws aangezien Ronald alles kan, Janko goed luistert en de afwezigheid van Hubert een hoop tijd en ergernis bespaart.

Daarnaast bood mijn zwager aan om een week met Poop te komen klussen, en ook nog een zeer ervaren timmerman mee te nemen. Een geschenk uit de hemel want daardoor is in 5 dagen ongeveer een jaar aan vakantieklussen weggespijkerd.

Belangrijkste wapenfeit is dat het dak er nu helemaal op ligt. Alle pannen liggen op zijn plek, de daksporen zijn netjes afgezaagd en het boeibord is geplaatst. Er zijn tijden geweest dat we er aan twijfelden of het ooit zover zou komen, maar zie hieronder het resultaat.
Nog een historisch moment was het binnenhijsen en installeren van de kachel. Een gevaarte van 200 kilo waarvoor we speciaal een takel hadden gekocht om hem het huis in te huffen. Wicher bood aan om zijn tuintraktor-met-aanhanger in te zetten voor het transport van garage naar hut, en tufte als een soort Pluk van de Petteflet met de kachel over het pad naar boven.

Zich verheugend op een snorrend haardvuur hadden de heren het aanleggen van het rookkanaal tot hoogste prioriteit verheven, dus de kachel kon direct worden uitgeprobeerd. Groot was het genoegen toen bleek dat hij niet alleen een enorme warmte verspreidt, maar ook dat je er moeiteloos eitjes op kunt bakken. Onze eigen houtgestookte cooker, wat wil je nog meer in een blokhut.

Ondertussen in de kelder... De door ons aangeschafte trap bleek helaas niet zo passend als we hadden gehoopt. Maar gelukkig kon hij met wat intelligent aanpassingswerk door timmerwonder Gerard, wel worden geinstalleerd. Er is dus nu een doorgang van beneden naar boven, wat een absolute voorwaarde is om je elektrische installatie ooit goedgekeurd te krijgen. De installatie waar onze elektricien geruststellend druk mee is. Hij komt zowat elke dag en is zeer gemotiveerd om voor ons de aansluiting zo snel mogelijk voor elkaar te krijgen.

Deze man is echt een lot uit de loterij. Hij werd ons aanbevolen door een mede-bergbewoner, is niet duur en is ook nog eens niet te beroerd om af een toe een extra gat te boren zonder direct over meerwerk te beginnen.

In onze slaapkamer verschijnen de geplande inloopkast en toiletruimte, die de scheiding vormen met de hal. Wederom prachtwerk van Gerard.

Zwager Jan leeft zich helemaal uit op de constructie van de buitentrap. Het design draagt een duidelijk Jan-signatuur: geen rare fratsen en superdegelijk. Helemaal goed voor een rondhouten blokhut.

Hieronder nog een opname van de buitentrap, en de tijdelijke voordeur. De deur is eigenlijk zo goed geslaagd, dat het niet ondenkbaar is dat hij minder tijdelijk zal blijken dan bedacht...

En dan de paal... De paal die door Poop anderhalf jaar geleden is ingetekend om de nok van binnenuit te ondersteunen, en die de laatste maanden extreem onder vuur is komen te liggen. "Dat is nergens voor nodig, dat dak is bomproof, daar gaan wij geen extra tijd aan besteden", enzovoorts. Maar toen uiteindelijk de laatste pannen op het dak lagen, ontstonden de eerste kieren in de dubbel-uitgevoerde nok constructie.

Het bleek maar weer, Poop heeft altijd gelijk. Balken van 24 centimeter ogen weliswaar zeer solide, maar als ze niet doorlopen en in de lengte aan elkaar zijn geschroefd, kunnen ze echt niet zonder extra steun. Met vereende krachten is er snel een massieve paal onder geplaatst en het ziet er weer prima uit. We zijn nu alleen maar heel erg blij dat zo snel bleek dat de nok inderdaad niet sterk genoeg was om die enorme overspanning te dragen. Je moet er toch niet aan denken dat je opgewekt je huis de rug toekeert, en dan een paar weken later van je buren te horen krijgt dat je dak is ingestort.

En als je dan zo vanaf de vide naar beneden kijkt, is het toch echt een hele sprong voorwaarts.... Hulde aan Jan en Gerard. Laat de winter maar komen, het huis is er klaar voor.