Om alvast in de stemming te komen

Deze foto's ontvingen wij als opwarmertje van Gerard en Brigitte. Volgende week vrijdag reizen we af! Veel klusserigs zal er niet gebeuren natuurlijk, maar we hopen wel een webcam te installeren in het oostelijk raam. Dan kunnen we voortaan ook op de Appelbes elke dag genieten van prachtige zonsopkomsten en door de avondzon beschenen bergtoppen.

Voor nu moeten we het nog even doen met de webcams van Devoluy. Ook leuk.

We zijn er weer klaar voor

De lokale bergmarmotten hebben voor komende winter een recordhoeveelheid sneeuw en kou voorspeld. Tijd om onze houtvoorraad op peil te brengen! Gelukkig hebben wij flink wat bomen op ons lotje staan en waait daar jaarlijks een hoeveelheid takken van af die ruim voldoende is om ons warm de winter door te brengen. Poop voegde zich dus vol genoegen naar de lokale gewoonte om de vrije tijd door te brengen met gemotoriseerd gereedschap, en ging een middagje aan de slag met de kettingzaag.

Wat is het hier toch heerlijk in de herfst! Mijn ouders kwamen langs en genoten van een borrel bij het kampvuur, spelletjes met de kids in de hut en de prachtig bontgekleurde taferelen waar we hier zomaar op uit mogen kijken.


Natuurlijk hebben we ook deze vakantie weer volop gewandeld. We komen hier nu voor het vijfde jaar, maar onze lievelingswandelingen liggen nog steeds op onze 'eigen' Ceuse.
Zoals je nooit met je voeten in dezelfde rivier staat, zo loop je ook nooit dezelfde berg op. Het seizoen, de lucht, het uitzicht; het is telkens anders. Om nog maar te zwijgen over onze kids, die steeds verder komen. En er gelukkig op hun manier enorm van genieten. Dat wil zeggen dat er voldoende afgronden en vreselijk spannende rotspartijen aanwezig moeten zijn. Waar ze dan natuurlijk graag op poseren om te laten zien hoe ontzettend stoer ze zijn.



Maar we moesten ook nog aan de slag. Van de zomer lukt het ons om de oostkant in de ecoleum te zetten, nu was het de buurt aan de noordzijde. Vol goede zin doopte ik mijn kwast in de ecoleum en sloeg aan het verven. Maar wat bleek? De olie, een nabestelling, had weliswaar hetzelfde kleurnummer als wat we eerder hadden gebruikt, maar deze was veel en veel roder! Niet best natuurlijk, want hoewel wij niet al te precies zijn op het uiterlijk van ons lotje, willen we toch wel graag dat alle zijden van ons huis in min-of-meer dezelfde kleur zijn uitgevoerd...
Ik belde met de firma Koopmans, maar ook zij snapten er niets van. Er was de laatste jaren geen wijziging in samenstelling doorgevoerd, en de kleurnummers klopten met de batch op het blik. Zij konden echt geen oplossing bedenken. Maar Poop gelukkig wel. We hadden ook nog een blik staan met een door ons afgekeurde editie 210. Met vaste hand mengde Poop-de-meesterschilder deze in een verhouding van 1:6 met de te rode 213 en voilà precies de juiste kleur. Weer een probleem opgelost, en ons huis is nu nog prachtiger.



Kijk hier voor alle foto's van onze herfst in Frankrijk

Welige wollewei

Fransen staan in principe tamelijk vijandig ten opzichte van de hen omringende natuur. Dat is althans onze observatie. Misschien omdat ze er zoveel van hebben, maar het eerste wat onze Franse medebergbewoners deden toen zijn hun stukje grond mochten bewerken was alle bomen die er op voorkwamen tegen de grond maaien. Het gras moet kort, alles wat groeit en bloeit wordt beschouwd als onkruid, en nieuwe aanplant wordt omgeven door knalgroen worteldoek. Als dit alles is gerealiseerd wordt het geheel omheind met een goed zichtbaar hek, zodat iedereen tot op de centimer weet welk stuk kaal gras van-wie-is.

Daar steken wij met onze woeste bergbloementuin dan wat rommelig bij af. We waren dan ook zeer positief aangedaan door de staat van de tuin van onze bovenburen, waar de klaprozen en korenbloemen welig tierden tussen de berggrassen. Eén onafgebroken wollewei maakte dat de zorgvuldig geplaatste erfscheiding haast niet meer opviel.
Het was helaas van tijdelijke aard. Zodra de buren terugkwamen van hun vakantie aan zee, ging monsieur Lagnel met een motormaaier zijn natuur te lijf. Verdrietig zagen we het aan. Zijn misplaatste actie werd nog wel bevestigd door een stuk steen, dat zich na een aanvaring met de maaier, vinnig door de zijruit van de geparkeerde auto van zijn schoonvader liet slingeren.

Tot zover deze botanische update. Is er nog geklust deze vakantie? Wel degelijk, hoewel veel minder dan we in de zomervakantie gewend waren. Poop heeft met logerende-goede-vriend Joost een waagstuk uitgehaald door een balk in de woonkamer te plaatsen ter fixatie van de voorgevel. Deze wordt in het gareel gehouden door een kabel die van voor naar achter loopt én een balk van de middenpaal naar buiten toe. Deze balk was er al, maar in een tijdelijke vorm van een ruwhouten vijf-bij-tien balkje. Een echte rondhouten paal geschikt maken, stond nog altijd op de klussenlijst. Danzij de assistentie van Joost - een bijzonder vaardige en gespierde klusser - kon deze toer geklaard worden.

Verder hebben we de oostkant van het huis in de ecoleum gezet. Dit is een product op basis van lijnolie dat heel makkelijk verft op ruw hout en het fantastisch moet beschermen tegen de elementen...

We zullen zien, het toont in elk geval prachtig.

We konden het karwei helaas niet afmaken omdat we veel te weinig blikken verf hadden en het spul uit Nederland komt. Wordt vervolgd.

Verder ontvingen we vrienden en familie, beklommen bergtoppen, slenterden door oude stadjes en luierden in-en-om het huis. we hadden deze zomer dus echt vakantie.





Kijk hier voor al onze zomervakantiefoto's

Gered door de Franse Slag

Terwijl wij ons onwetend wentelden in onze vakantievoorpret, pakten in Frankrijk donkere wolken zich samen boven Petit Bois. Wat bleek het geval, de EDF -de Franse stroomleverancier- had onze laatste betaling nooit ontvangen. Zij stonden op punt ons af te sluiten. Hun factuur was teruggestuurd wegens een incompleet adres (hoe dat ineens kan laten we voor het verhaal maar even buiten beschouwing) en men had besloten dat wij een onbetrouwbare klant waren.

Voor ons zeer gelukkig, hadden ze hierover nog wel contact gezocht met Frédy - u weet wel, onze door-God-gezonden électricien - die vervolgens Wicher alarmeerde. Nadat ik Wicher maandag aan de lijn had gehad checkte ik direct onze persoonlijke pagina op de EDF website, zag ik dat de betalingstermijn inderdaad drie weken (!) was overschreden, verichtte ik acuut de betaling en mailde de EDF dat ik dat had gedaan.

De volgende dag maar even gebeld ter bevestiging. Nee, de betaling was nog niet binnen maar het was goed dat ik belde en tegen het eind van de week zou het geld vast wel binnen zijn en alles goedkomen.

Hmmm. Voor de zekerheid donderdagochtend nog maar eens gebeld. Het bedrag was inmiddels al lang afgeschreven. Maar helaas nee, de betaling was nog steeds niet binnen. Email ook nooit gezien en bovendien willen ze betaalbewijzen graag per fax ontvangen. Enfin, tradities moet je koesteren dus ik op kantoor een fax opgesnord en het betaalbewijs gefaxt. Nog maar eens bellen. Ja, de fax was binnen gekomen. Heel goed. Dan kunnen we u nu weer aansluiten.

Aansluiten? Pardon? Wij waren toch nog niet afgesloten? Ja hoor, maandag is de technicien van de ERDF op weg gegaan om ons uit het net te verwijderen. Maar geen nood, dat kan zo weer worden teruggedraaid. Dat wil zeggen, als we een persoon afvaardigen om getuige te zijn van de wederaansluitingshandelingen van de technicien. Want afsluiten mogen ze zelf, maar voor aansluiten hebben ze onze toestemming nodig. Volgt u het nog?

Enfin, ik nog een poging gewaagd iemand te bereiken om die taak op zich te nemen - het hele weekend zonder stroom te moeten zitten is immers geen prettig vooruitzicht - maar faalde daarin dus belde maar weer met de EDF om een afspraak voor maandag te maken.

En toen kwam alles toch nog goed. Bij het consulteren van de technicien over het vermoedelijke aanrijmoment, moest deze meneer bekennen dat hij aan de hele afsluiterij nog niet was toegekomen. Leve de Franse Slag. We hebben nog steeds stroom.

Twee gaten en een vuurtje

Hoera, we zijn weer hier!

Na een dagje inkeutelen is Poop vandaag direct aan de klus gegaan met de geplande tweede toiletruimte.
Eerste karweitje was het zagen van een gat voor de afvoer. Even goed positiebepalen in verband met een zware vloerbalk die recht onder de beoogde afvoor loopt, maar meten kan Poop als de beste, dus voor de lunch was het vloergat daar.

Het tweede gat was minder leuk. Dit viel weer in de categorie irritant-herstelwerk-door-gepruts-van-iemand-anders. Dit keer betrof het een actie van onze elektricien. Bij het hakken van een geul voor een aardedraad, heeft hij de reeds aangelegde afvoerleiding voor het boventoilet meerdere malen doorboord. Zonder daar verder iets aan te doen of melding van te maken heeft hij vervolgens de geul weer dichtgesmeerd. Het is dat Poop door deductie vaststelde dat dit gebeurd moet zijn, anders waren onze toiletlozingen vrolijk in de spau tussen de bad- en de logeerkamer terecht gekomen... Maar we waren verder zo ontzettend tevreden over onze Frédy - aan wie we ook wel gerefereerd hebben als onze 'door God gezonden elektricien'-, dat we er maar niet over gaan zeuren. We kloppen het haksel uit de sprei en de kleedjes, en gaan weer vrolijk verder.

Ondertussen heb ik mij enorm uitgeleefd in de tuin met het verwijderen van brandnetels, die we daarna met de kids hebben opgestookt in het eerste kampvuur van het seizoen. Wat een lentevreugd.


Voor het overige was het realiseren van het boventoilet een fijne klus, zonder rare tegenvallers. De grootste puzzel was het aansluiten van de afvoer op de buis een verdieping lager.
Het klinkt simpel, maar zie maar eens precies goed uit te komen zonder dat de buizen te veel onder spanning komen te staan... Ik vind het in elk geval weer heel knap...
En nu hebben we dus een extra plas-en-wasplek!

De rest van de vakantie was weer vooral genieten van onze directe omgeving. Wat hebben we toch een mooie berg bij de hand. De kinderen liepen deze vakantie wéér verder dan de vorige en kwamen nu zelfs op eigen kracht helemaal boven!


Kijk hier voor alle foto's van onze meivakantie in april

We staan al weer te trappelen!

Nog 6 nachtjes slapen, dan mogen we weer. De komende meivakantie krijgt toch een redelijk hoog klusgehalte. We hebben besloten dat het tijd is om de toiletruimte op de begane grond aan te pakken. Ingeklemd tussen de gang en onze slaapkamer is dit hok momenteel een multifunctionele plek waar de kinderen gebruik maken van ons oude campingtoilet, die tevenst dienst doet als schoonmaakkast en fungeert als bergplek voor spullen-waar-we-nog-geen-bestemming-voor-hebben.

Deze situatie had nog jaren kunnen voortduren, ware het niet dat we merkten tijdens de afgelopen vakantie, dat een extra toilet en wastafel best handig zouden kunnen zijn als je 5 logés hebt. Met de zomervakantie in het verschiet waarin we een gezin van 6 personen te logeren krijgen, is de realisatie van onze privé poedelplek tot prio 1 verheven.

Een mooi geloogd grenen toilettafeltje staat al jaren klaar om in gebruik te worden genomen, en dit weekend hebben we een prachtige wasbak op de kop getikt om er op te plaatsen. Een natuurstenen geval, dat ondanks zijn bescheiden afmetingen van 50 x 30 centimeter, natuurlijk weer loodzwaar is.


Wijs geworden wacht Poop met de aanschaf van de doorvoer en de chiffon tot in Frankrijk. Niet omdat hij zich zo enorm verheugt op de lokale bouwmarkten - in tegendeel; hij komt er altijd tamelijk knorrig vandaan - maar omdat het geheel uiteindelijk op een Franse leiding moet worden aangesloten, en wij inmiddels weten dat deze qua maatvoering, subtiel doch beslist afwijken van de Nederlandse.

Poop beperkt zich nu tot het voorbereiden van de boodschappenlijst, en ik denk na over wel-of-geen-gordijntje-onder-de-wasbak en wat-voor-spiegel-past-er-bij.

Wordt vervolgd!

Winter 2011; zoek de verschillen...

Nee, dit is geen gevalletje weersomslag; dit is het verschil tussen de winters 2010 en 2011 in de Hautes Alpes... De lokale bergmarmotten hadden in de herfst nog een recordhoeveelheid sneeuw voorspeld. Eén die de winter van 2010 zou overtreffen, maar het blijkt maar weer: geloof nooit wat de bergmarmotten zeggen.

Op de Céuse kon helaas geen meter geskied worden, maar in Devoluy - aan de ander kant van de 'klimaatgrens' - lag gelukkig ruim voldoende sneeuw op de pistes.


De kinderen gingen voor 7 ochtenden de klas in. Iets waar ze vooraf heftig tegen protesteerden, maar wat ze uiteindelijk heel erg goed beviel. Vooral dankzij de jolige leraar die een voorliefde had voor skien over hobbels, naast de piste en door de bosjes. Bovendien waren er twee Nederlandse kinderen die ook het liefst de hele dag deden alsof ze een Pokémon-figuur waren... Na een week behaalden de kids hun premiere-etoile; het derde niveau. En - zo werd vol trots gemeld - niet iedereen had het gehaald, dus het was echt een prestatie!


De degelijke off-piste training van onze 'Gigi' maakte dat we aan het einde van de week met de boys van de rode buckelpistes afkonden, dus hij heeft zijn werk goed gedaan. Geweldig om te zien hoe snel die ukken het oppakken en met hoeveel enthousiasme ze zich overal van af storten.

Reinier en Petra waren met hun drie kinderen de hele week bij ons te gast, en dat was supergezellig. De grote logeerkamer waar we in de herfstvakantie de laatste hand aan hadden gelegd, is uitvoerig in gebruik genomen. Heerlijk om met zoveel mensen in ons huis te zijn, en dan nog niet eens het gevoel te hebben dat het 'vol' is.




De kinderen vermaakten zich geweldig met elkaar, zowel op de piste als 's avonds in de hut.


Klustechnisch was het, zoals verwacht, een mager weekje. Poop heeft twee lampen opgehangen en wat takken verwijderd die de elektriciteitskabels in de weg zaten. Nu hing de helft van die kabels al los sinds de sneeuwval van vorig jaar, maar je zult net zien dat als ze zien dat onze takken de boel verder onder spanning zetten, ze de hele ellende in onze schoenen proberen te schuiven. Dan maar wat boom minder.

Ook al was de sneeuw dit jaar op La Montagne van een betreurenswaardig laag niveau; het uitzicht was er niet minder om.

Het was weer heerlijk om hier te zijn. Het voelde als een voorproefje van de meivakantie, en die is nog maar zes weken weg!



Kijk hier voor alle foto's van deze wintersportvakantie