Herfst in Frankrijk

Zoals aangekondigd brengen we de herfstvakantie door op ons lotje. Vanuit een comfortabel appartement stampen we door de ochtendrijp om onze hele kelder bevroren aan te treffen. Poop sluit het water af en herstelt een ravage bij de hoofdaansluiting, net buiten de kelder. Het is duidelijk dat we geen dag te vroeg zijn met het winterklaar maken.

Terwijl Poop de vloer behandelt met vochtwerende smurrie en een nooddak boven de badkamer installeert, vermaak ik mij met de kids.
Het weer is ons bijzonder goed gezind en we vergapen ons aan de herfstwereld. Wat is het licht hier anders dan in Nederland. Je merkt echt dat je op 1300 meter hoogte zit. De lucht is zoveel helderder, de kleuren zoveel feller. Echt prachtig.

Ondertussen moeten we natuurlijk aan diverse buren en bekenden uitleggen waarom onze hut er nog niet is en waarom we desondanks nog niet wanhopig zijn. Het antwoord is simpel: we genieten ons suf van wat we inmiddels gerealiseerd hebben, en zijn er van overtuigd dat het met de rest ook wel goed komt.

Gelukkig maar dat we zo Zen zijn, want er is natuurlijk geen enkele beweging waargenomen aan het Russische front...

Het gerucht gaat

Het gerucht gaat dat ze (de Russen) eventueel mogelijkerwijs al vertrokken zijn... Althans, daar gaat onze aannemer van uit. Ja, u leest het goed, hij gaat er van uit. Hoe heeft het zover kunnen komen? Nou, dat heeft Elena (van de Russen) namelijk vorige week beloofd. En aangezien zij in de tussentijd geen tegenberichten deze kant op heeft gestuurd, gaat hij er dus van uit (daar is ie weer) dat het transport onderweg is.

Het is duidelijk dat onze aannemer geen trouwe lezer van dit weblog is. Ware hij dat wel, dan zou hij weten -net als de rest van onze tribune- dat gedane toezeggingen uit die hoek weinig voorspellende waarde hebben.

Wij laten ons in elk geval niet meer van de kook (of aan de kook - wat u wil) brengen en gaan met de herfstvakantie lekker naar Frankrijk. Niet al te veel doen, kelder voorbereiden op de winter en verder lekker wandelen.

En stel (stel, stel, stel) dat de Russen toch in die week komen, dan zijn we alle frustratie in 1 klap vergeten. We kijken er nu al naar uit.