Communicatiebombardement

Vandaag beleefden wij zowaar een communicatiebombardement. De Oostenrijkse potentiele vervoerder meldde dat hij vrachtwagens had gevonden die voor een redelijke prijs kunnen rijden. Hij had nog wel wat vragen over de aard van de papieren, die Elena -die de hut bouwt- zou moeten kunnen beantwoorden. Een klein kinkje, want Elena beantwoordt in principe geen vragen. Irina -de Russische potentiele vervoerder- meldde ook eindelijk ergens twee vrachtwagens te hebben ontdekt die 22 november kunnen worden beladen... Zelfs Elena verstuurde een mailtje, met de bevestiging dat ze 22 november de boel opladen. Tussendoor stuurde onze aannemer ook nog wat mailtjes naar alle partijen met ingewikkelde vragen over de laadrichting - opzij, van boven of van achteren...- papierwerk en of Elena nog ooit van plan is op zijn lijst van 21 ontbeantwoorde vragen te reageren. Waaronder een aantal interessante zoals 'zijn de ramen al klaar' en 'hoe zit het met de bouwploeg'.

Wij vinden het toch wel een ervaring om getuige te zijn van zo'n ongeloofelijk vertoon van naiviteit.
Wat ons betreft is het hoofdstuk Rusland afgesloten als het hout eenmaal in Frankrijk ligt. Het feit dat er nog nooit een vraag is beantwoord die over iets anders ging dan het design van de hut, is wat ons betreft genoeg bewijs dat ze echt niets anders van plan zijn te leveren. Dit overigens los van het feit dat onze dromer niets op papier heeft staan over ramen fabriceren, laat staan de hut opbouwen.

Op mijn vraag of hij ze had betaald voor de ramen heeft hij twee maanden geleden bevestigend geantwoord. Ik hoop maar dat hij dat gejokt heeft. Vooral voor hem. Het enige realistische wat hij de afgelopen tijd gezegd heeft, is dat hij snapt dat dit alles zijn probleem is om op te lossen, en niet het onze. Toch fijn, zo'n aanneemovereenkomst.

Maar goed, de vrachtwagens zijn geboekt en bevestigd voor 22 november! Nog heel even, en dan mag de champagne open...