Het kon niet fout gaan...

... maar het gebeurde toch. De ingehuurde bouwploeg verhoogde vandaag het tarief met 250%. Waarschijnlijk in de overtuiging dat we op het allerlaatste moment toch wel overal mee akkoord zouden gaan. Nou, zo wanhopig zijn we ook weer niet. Wel erg chagrijnig, dat spreekt voor zich.

Exit bouwploeg, wordt vervolgd.

Vervolgens natuurlijk weer ettelijke telefoongesprekken gevoerd om alles af te zeggen wat we keurig geregeld hadden, waarbij ik wel met lichte trots constateer dat mijn Frans zolangzamerhand aardig op peil is.

Klein pluspuntje is dat we nu ons even geen zorgen hoeven te maken over de sneeuw. Wicher mailde gisteravond nog dat er echt heel veel sneeuw voor de garage en op het pad naar beneden ligt. We moesten er rekening mee houden dat het gewoonweg niet zou lukken om de caravans van de berg af te krijgen. En de leverancier van het extra hout belde gisteren ook al om zijn zorgen over de sneeuw uit te spreken. Hij wil wachten tot de sneeuw verdwenen is, omdat de vrachtwagen zo niet bij ons huis kan komen.

Even resetten dus. In maart gaan we verder.

Volgende trip wordt een relaxvakantie in februari naar de Caribbean, waar zuslief Annemiek met haar gezin rondzeilt. Ook niet probleemloos overigens, getuige hun blog: http://deavonturenvandehartbeat.blogspot.com/.

Het blijkt maar weer: het verwezenlijken van je dromen moet je niet licht opvatten. Het kost een hoop energie en doorzettingsvermogen.

Zaterdag gaat het gebeuren

Het is heus. De vluchten zijn geboekt. De huurauto is geboekt. De hotelkamers zijn geboekt. De kampeerplaats wordt sneeuwvrij gemaakt... Deze zaterdag komt de voltallige bouwploeg - met de projectleider, en het bouwmanagement, en de aannemer, en Poop - bijeen in Frankrijk. Onder leiding van Poop wordt het hele project doorgesproken met de Poolse projectleider. Geen overbodige luxe, omdat de bouwtekeningen niet direct voor zich spreken en teveel ruimte laten voor ongewenste constructies.
We hebben dan ook besloten dat Poop ieder weekend op en neer vliegt om het werk te bespreken en de voortgang te monitoren. Iets waar Poop behoorlijk naar uitkijkt en ik wat minder, maar t'is voor de goede zaak en de moeite ongetwijfeld meer dan waard.

Om de feestvreugde compleet te maken belde gisteren de lokale bouwmarkt waar we de dakbalken en nog wat overige kritische verstevigingen hebben besteld, om te vertellen dat er vrijdag geleverd gaat worden. Zowaar conform de afgesproken leverdatum. We beschouwen het als een goed voorteken. Vanaf nu loopt alles als een zonnetje!

Op naar Frankrijk waar de Poolse bouwploeg een goede warming-up staat te wachten. Ze moeten allereerst het pad naar de garage waar de caravan gestald staat sneeuwvrij maken, omdat deze anders niet naar beneden gebracht kan worden. Maar goed, dat is dan ook de allerlaatste hobbel. Voor nu althans. Er zullen vast nog hobbels komen, maar ze worden steeds kleiner...

Oud&Nieuw in Frankrijk

Derde Kerstdag zijn we richting ons lotje getrokken om hier eens even goed te genieten. Toen we al weer bijna twee jaar geleden ons oog lieten vallen op dit stukje berg, lag er flink sneeuw en sindsdien popelen we om hier een weekje winter te ervaren. Nu is het dan zover.

We worden begroet door onze prachtige houtstapels die braaf liggen te wachten onder hun besneeuwde zeiltjes. De bouwploeg komt er aan, maar niet eerder dan na de jaarwisseling.

Het wordt dus eindelijk een echte vakantieweek hier in Frankrijk. We karren elke dag naar La Joue du Loup, een skistationnetje dat deel uit maakt van Super Devoluy en dat in ongeveer een half uur is aan te rijden. De rit er naar toe is al een feest door een prachtig witte vallei, en op skies met peuter en kleuter is net zo leuk als we hadden gehoopt. Of ze nu verbeten oefenen op de 'pizzapunt', zich joelend tussen onze benen naar beneden laten suizen, opgewonden in de stoeltjeslift constateren hoe hoog ze zitten, helemaal trots zelf boven komen met de babylift, of gierend van de lach op hun billensleetjes van de berg tollen; het is allemaal even leuk.

En de vooruitzichten zijn gunstig. Het idee dat de Russen ons huis gaan bouwen is nu ook eindelijk door onze aannemer opgegeven. We hebben inmiddels contact met een Engelse intermediair die Poolse ploegen verzorgt (wat zijn we toch internationaal bezig). Poop heeft al met de dame in kwestie aan de lijn gezeten en heeft er een bijzonder goed gevoel van gekregen. Het ziet er naar uit dat onze blokhut in 2008 toch werkelijk gestalte gaat krijgen!

Vanaf deze plek, op een steenworp afstand van ons lotje, wensen we alle bloglezers een geweldig 2008. Wij hebben er zin in!