Het kon niet fout gaan...

... maar het gebeurde toch. De ingehuurde bouwploeg verhoogde vandaag het tarief met 250%. Waarschijnlijk in de overtuiging dat we op het allerlaatste moment toch wel overal mee akkoord zouden gaan. Nou, zo wanhopig zijn we ook weer niet. Wel erg chagrijnig, dat spreekt voor zich.

Exit bouwploeg, wordt vervolgd.

Vervolgens natuurlijk weer ettelijke telefoongesprekken gevoerd om alles af te zeggen wat we keurig geregeld hadden, waarbij ik wel met lichte trots constateer dat mijn Frans zolangzamerhand aardig op peil is.

Klein pluspuntje is dat we nu ons even geen zorgen hoeven te maken over de sneeuw. Wicher mailde gisteravond nog dat er echt heel veel sneeuw voor de garage en op het pad naar beneden ligt. We moesten er rekening mee houden dat het gewoonweg niet zou lukken om de caravans van de berg af te krijgen. En de leverancier van het extra hout belde gisteren ook al om zijn zorgen over de sneeuw uit te spreken. Hij wil wachten tot de sneeuw verdwenen is, omdat de vrachtwagen zo niet bij ons huis kan komen.

Even resetten dus. In maart gaan we verder.

Volgende trip wordt een relaxvakantie in februari naar de Caribbean, waar zuslief Annemiek met haar gezin rondzeilt. Ook niet probleemloos overigens, getuige hun blog: http://deavonturenvandehartbeat.blogspot.com/.

Het blijkt maar weer: het verwezenlijken van je dromen moet je niet licht opvatten. Het kost een hoop energie en doorzettingsvermogen.