Herfst in Frankrijk

Na een overnachting in Dijon rijden we zaterdagmiddag vol verwachting onze berg op. We worden verwelkomd door hellingen vol goudgele populieren die glanzend afsteken tegen de donker beboste bergwand. De lucht is stralend blauw, in de schaduw vriest het, de eerste sneeuw is al gevallen.

Bij ons huis aangekomen klopt ons hart vol verwachting als we de hoofdschakelaar overhalen. "zou het kunnen dat we toch ineens geen stroom hebben?" vroeg ik nog aan Poop, die ochtend op de autoweg. Maar volgens Poop was dat onmogelijk. Piet had het gezien, en Fredy had het bevestigd.

Maar toch gebeurt er niets. Geen lamp floept aan. Niets zoemt. Behalve mijn oren dan, van naderend onheil. "Misschien zit er ergens nog een schakelaar?" opper ik. Ondertussen bel ik Fredy. Ik weiger toe te geven aan het brede scala aan emoties dat mij nu ten dienste zou kunnen staan; ik ga niet huilen en word ook niet heel erg boos. Ik bel gewoon Fredy, en vraag hem of hij misschien weet waarom onze stroom het niet doet.

Fredy is vissen, heeft geen nummers bij de hand, en suggereert dat ik even de ERDF bel. Nu word ik toch een "petit peu en colaire", meld ik hem. Inmiddels heeft Poop onze kast opengeschroefd en onze Franse buurman gemobiliseerd door ook even zijn stroom af te sluiten. Die komt van pas want ik geef hem Fredy. Kunnen ze samen in rap Frans mooi uitvinden wat er aan de hand is. Er blijkt een zekering te zijn verwijderd - de visible - waardoor we zijn afgesloten. Meneer Lagnel - onze buurman -is zo superaardig om voor mij de ERDF te bellen om te informeren wat er in hen gevaren is dat maakte dat ze onze stekker er uit hebben getrokken.

Na ongeveer drie kwartier (!) met ongeveer de hele ERDF aan de lijn gezeten te hebben, komt hij er achter dat de ERDF ineens het rapport van de CONSUEL kwijt was. En "kwijt" is "nooit gehad" voor een ambtenaar. En in dat rapport staat dat onze installatie is goedgekeurd. En zonder rapport is hij dus niet goedgekeurd. En een niet goedgekeurde installatie mag niet worden aangesloten. En dus trokken ze de stekker er uit. Zo doen ijverige ambtenaren dat.

Nadat ik Fredy van dit nieuws op de hoogte had gebracht, en nadat hij verzekerde dat hij het maandag ging regelen en desnoods een stekker uit zijn eigen gereedschapskist er illegaal in zou stoppen, konden we weer wat rustiger ademhalen. Ondertussen had Poop de kachel al hoog opgestookt en kregen we tijdelijke stroom van meneer Lagnel en van Piet. Voldoende om onze primaire systemen te laten draaien.

En wat is het hier weer mooi. Als je 's morgens naar buiten kijkt, vergeet je alles wat er mogelijk nog aan de wereld mankeert.

Na deze ietwat valse start, gingen we dus opgewekt aan de klus. Een klein hoogtepunt was de succesvolle installatie van de vaatwasser. Verder bracht Poop de heerlijke montagnarde gordijnen in positie en maakte hij een begin met het plaatsen van de sneeuwhaken op het dak.




En toen was het dinsdagmiddag 16.00 uur en reed er een blauw ERDF-busje onze weg op. Ik spoedde mij naar buiten om de monteur met veel enthousiasme welkom te heten, vastbesloten hem niet los te laten voordat alles werkte. Alles kwam in orde zei hij, het was niet nodig dat ik hem assisteerde. Behalve dan dat hij de verkeerde kast aan het openschroeven was. Toch maar goed dat ik er naast stond, anders was hij route direct de Ceuse weer afgereden, tevreden met zichzelf dat hij het probleem zo snel had geanalyseerd. "Vind je het gek dat je geen stroom hebt. Heel die kast is leeg...". Nou ja, zo ver kwam het gelukkig niet. Ik wees hem onze kast "En haute?!?!?!" riep hij uit, waarna hij zich zuchtend op weg begaf. Maar toen was het karwei dan ook in 3 minuten geklaard. Hoera, de meter loopt!

De rest van de week hadden we vakantie. Zus Miek kwam met man en 4 kinderen, en ons huis is nu helemaal ingewijd. Iedereen een lekker bed, en de boiler kon het allemaal prima bijbenen. Heerlijk om onze dierbaren deelgenoot te maken van ons berggeluk.




Zaterdag lukte het Poop zowaar om alle geplande sneeuwhaken op het dak te plaatsen, al moest hij de laatste bij het schijnsel van de maan vastzetten.


Ons huis is klaar voor de winter. In februari mogen we weer!


Kijk hier voor alle foto's van deze vakantie.

Emailbericht van Piet ter plaatse (lotje 5): 'We hebben stroom!'

Dag Anke en Poop,

We hebben stroom !!!! En jullie ook !!! De hoofdschakelaar aanzetten
en alles doet het.
Je weet niet wat je meemaakt. De boiler, de senseo, de wasmachine; alles tegelijk aangezet en het doet het gewoon.
Gisteren kwamen 2 mannen in opdracht van de EDF en die hebben het voor elkaar gemaakt. Heb er een foto van maar die mail ik vanuit Nederland (internet werkt niet best, had jullie gisteren al willen mailen, maar lukte niet).
Hoewel ze eigenlijk de aansluiting zelf niet mochten maken hebben ze dat in ruil voor een koud biertje toch gedaan, ook bij jullie (voor hetzelfde biertje).

Laat die herfst en winter maar komen zou ik zeggen. Het is hier trouwens jaloersmakend fantastisch. Prachtig weer, schitterende herfstkleuren, de hele dag op het balkon, kortom je weet weer waarom je voor deze plek gekozen hebt als je hier een paar dagen bent.

Zie jullie gauw, maar trek die champagne maar los.

groetjes,
Piet

Ademloos staren wij naar onze computer. Het staat er echt. We hebben stroom. Een dag eerder dan gepland. Fredy had het natuurlijk al beloofd, en als Fredy iets belooft dan gebeurt het ook, dat blijkt maar weer. En nu hebben we een huis met stroom! Dat is wel weer reden voor een wijntje. Proost!

'Je fais en sorte'

De afgelopen maand hebben we nagenoten van onze zomervakantie en de staat van ons huis. Maar met de herfstvakantie nog maar 5 weken weg, en nog geen elektriciteit in zicht, begonnen we ons ouderwets zorgen te maken over de voortgang.
Het laatste wat wij immers op dit gebied hebben gesignaleerd, was dat de meneer van de ERDF een foto had gemaakt van ons elektriciteitskastje, en daarmee weer van de berg af tufte.

Ik vond het tijd worden om onze Fredy maar eens te mailen met de vraag of hij inzicht kon geven in de planning.
De volgende dag kregen we antwoord. Hij meldde dat de ERDF z'n dingetje (geen idee wat, maar soit) zou gaan doen in de week van 21 september en hij was 'en sorte' dat we die week stroom zouden krijgen.

Aha. Maar wat betekent 'en sorte?' Hoopvol? Vastbesloten? In de mist? Gelukkig bood de online vertaler uitkomst. 'Faire en sorte' betekent dat je het gaat regelen. En dat was precies wat we horen wilden.

Als aanmoediging vroegen we hem per omgaande om dan ook maar offerte uit te brengen voor het pleisterwerk van de buitenkant van de kelder, en vandaag bevestigde onze Fredy dat wij 25 september over stroom beschikken...

Dat zou toch wat zijn...

Belangrijke beslissing

Halverwege onze vakantie namen we een belangrijke beslissing: ons huis komt nooit af. En dat is prima. We waren het er helemaal over eens. Wat een opluchting. Ons huis is heerlijk zoals het is, al is het nog (lang) niet af. Wanneer wel? Geen idee. Misschien over 5 jaar. Maar waarschijnlijk nooit helemaal. Dat gezegd hebbende, hielden we ineens veel meer tijd over voor vakantie.

De eerste twee weken waren we overigens nog soort van druk, omdat mijn ouders zouden komen logeren. Er moest dus een logeerkamer in gereedheid worden gebracht, en de functionaliteit van de badkamer moest ook op een wat hoger niveau getild worden. Tenminste een vloer in beide ruimtes, een werkende wastafel, een opgemaakt bed en - als we er nog tijd voor hadden - gordijnen.

De broer van Poop kwam met zijn hele gezin meeklussen, wat erg gezellig was natuurlijk, en maakte dat er een hoop werk ineens gedaan werd, waar we anders nog lang niet aan toe gekomen waren. Zo stortte Petra zich vol enthousiasme op het verwijderen van overtollig peurschuim. Een cosmetische operatie, die maakt dat het huis er nu een heel stuk verzorgder uit ziet.


Uiteindelijk zagen Poop en ik vrijdagmiddag zowat sterretjes van het harde doorwerken. Maar terwijl mijn ouders de berg optuften, legde ik dan werkelijk de laatste hand aan de accessoires in de logeerkamer. Opgelucht ploften we achter een biertje, de lofuitingen van mijn ouders stralend in ontvangst nemend.

De 'druk' van de komst van mijn ouders was een mooie deadline. Ze moesten zich ook zeker niet bezwaard voelen dat hun bezoek ons werk had bezorgd, werk dat toch gedaan moest worden. Maar we besloten wel dat we - en dan met name Poop, die de afgelopen jaren zowat alleen maar doorgebuffeld heeft - vanaf dat moment, vooral vakantie zouden vieren.


De Voortgang
Toch is er ook deze vakantie weer finke voortgang geboekt. Met name in de comfortverhogende sfeer:
- De belangrijkste kieren tussen de balken zijn gedicht. Met een professionele kit-installatie en schuimrubberen strips heeft Poop het huis nu zo goed als winddicht gemaakt.



- De kritische delen zoals de veranda-relingen, de grote staande balken onder de veranda en de kozijen van de kelder verdieping zijn geschilderd met ecoleum. Een moderne variant op carboleum die het hout een prachtige diepe kleur geeft. Volgend jaar gaat het hele huis in de tjet.

- De badkamervloer is getegeld, de wastafel is geinstalleerd en de badkamerkastjes zitten in elkaar. Volgende project is het tegelen van de wand rondom het bad. We kunnen nu al badderen en de douche is aangesloten, maar douchen moet nu zittend. Als het tegelwerk af is kan het scherm geinstaleerd en kunnen we echt douchen. Voorlopig voldoet het bad uitstekend.
- De veranda-uitzet die we al 2,5 jaar in de opslag hadden heb ik in elkaar gezet en ohoh wat zitten we daarop te genieten. Een gezelschap van 10 man kunnen we makkelijk om de tafel hebben.
- Alle in-het-oog springende klodders peurschuim zijn verwijderd.
- De grote werkbank en enorme stapel afvalhoutjes onder de veranda zijn opgeruimd, en - ontdaan van spijkers - verzaagd tot haardhout.
- De 'tijdelijke' voordeur is geperfectioneerd en voorzien van een deurklopper. In de herfst wil Poop de deur completeren met een deurklink, waarmee de kans dat de deur ooit nog wordt vervangen door een 'echte' verder afneemt.
- De kapstok hangt in de hal.
- De kamers van de kinderen zijn ingericht met lampjes, kasten, posters en fotolijstjes.
- Op cruciale plekken - zoals in onze slaapkamer en in de badkamer - zijn de sfeervolle Leksvik kledinghaken opgehangen.
- De wasmachine is opnieuw geinstalleerd en doet het gelukkig nog uitstekend.
- We hebben een vlak plateau voor het opzet-zwembad.



Al met al een hele lijst, die maakt dat we nu echt zeer comfortabel in ons huis kunnen vertoeven. Er ontbreekt helaas nog 1 detail: we hebben nog steeds geen eigen stroom.

Halverwege de vakantie stond Fredy de elektricien ineens op de stoep met de heuglijke mededeling dat de man van de ERDF elk moment zou langskomen voor de aansluiting. Opgetogen stond ik klaar met de camera om het histerische moment vast te leggen.
Een half uur te laat verscheen dan De Meneer. Verontrustend casual gekleed klom hij met Fredy omhoog naar ons elektriciteitkastje. En toen? Hij maakte een foto, daalde weer af en vertrok. Ons verbijsterd achterlatend. "C'est tout?" vroeg ik aan Fredy toen ik mijn stem had hervonden. "Une photo?" Fredy knikte bevestigend en toch ook een tikje verontschuldigend: "Nu gaat hij waarschijnlijk weer 3 weken overleggen met zijn collega's."
Nou ja, gelukkig hadden we nog steeds stroom van onze bovenburen. En Fredy bezweert dat we voor de herfst zijn aangesloten.
"Fredy, en attandant le ERDF..."

En dan, de vakantie...

4 weken scheen zowat onafgebroken de zon waardoor we riant in de gelegenheid waren de nabije bergwereld verder te ontdekken. De kinderen sjouwen zowat geheel zelfstandig omhoog, vol trots hun eigen rugzak dragend. Gelukkig vinden ze het (bijna) net zo leuk als wij!



Het leukst vinden ze de 'accrobranche'; een klimparcours voor diverse niveaus dat is uitgezet tussen de bomen.


De luchten van La Montagne


Dit is wat we telkens weer het meeste missen in Nederland. Daarom nog maar weer een paar prachtige exemplaren op een rijtje.





Kijk hier voor alle foto's van deze vakantie

Ondertussen in Frankrijk...

Terwijl wij hier lekker van de Hemelvaart- en Pinksterzon genoten, werd er in Frankrijk hard verder geklust.
Zo stuurde Wicher ons een fraaie foto van de eerste asfaltlaag op de "Avenue La Montagne" - let op het prachtige huis op de achtergrond-, en hield Frederic Electric, ons bezig met verzoeken om meer papier.

Hij had ons al eerder gevraagd een "plan de masse" op te sturen; en dus stuurden wij een plattergrond van ons lotje. Donderdag belde hij om te zeggen dat deze tekening toch niet voldeed, en of wij nog iets anders op te sturen hadden. Nu hebben we de afgelopen jaren de nodige tekeningen verzameld dan wel geproduceerd, dus om verdere teleurstelling te voorkomen stopten we alles wat ook maar enigszins op een plattegrond van ons terrein en de aanpalende lotjes leek, in een grote envelop, en stuurden dat met priorité naar Frankrijk.

Groot was dus onze verassing toen Wicher ons mailde dat nog geen 24 uur later, onze hele installatie werd goedgekeurd door de CONSUEL!
En nu blijkt dat de plattegronden bedoeld zijn voor weer een andere instantie; de ERDF, die de uiteindelijke stroomvoorziening in gang zet voor de EDF, en gewoon zeker wil weten dat ze dat bij het juiste huis doen...

Nou, op zoveel zorgvuldigheid en goede berichten nemen wij dan maar weer een wijntje. PROOST!

Mei op de Céuse

Mensen vragen ons wel eens of we het niet saai vinden dat we onze vakanties telkens op dezelfde plaats doorbrengen. Afgezien van het feit dat ons project zich nog lang niet in de saaie fase bevindt, antwoorden wij dan steevast dat deze plek nooit dezelfde is. De bergen lijken altijd in beweging. Alsof hetzelfde tafereel elke dag door een andere schilder wordt vastgelegd.
Mei op de Céuse. Met de sneeuw nog op de hellingen. De bomen vol ontluikend groen. De bloesem in de fruitbomen waar de bijen al woest om heen zoemen. Donkere luchten omlijsten felle opklaringen. Het lijkt - niet voor het eerst - alsof het hier nog nooit zo mooi was.

Maar naast al het genieten van het natuurschoon moest er natuurlijk ook gewerkt worden in onze blokhut. Nu de ramen er inzitten konden we eindelijk aan de inrichting beginnen. Terwijl ik de vloer in de olie zette, sleepte Poop met Ton ons bankstel van Wichers garage naar onze woonkamer.

Een hele onderneming en Poop moest de kozijnen uit de buitendeur halen om het er in te krijgen, maar dan heb je ook wat.

En daar zaten we dan. Diep weggekropen tussen de kussens voor de brandende kachel van het uitzicht te genieten. Helemaal volgens plan.
Helaas moest Poop ook nog serieus aan de bak op het dak. De aanbevolen dakpannen voor ons lotissement zijn helaas matig berekend op het sneeuwgeweld, en net als bij de huizen om ons heen, moesten bij ons ook de nodige pannen worden vervangen. Gelukkig kent Poop ons dak als geen ander en had hij de klus nog vrij vlot geklaard. Hij broedt nog wel op een strategie om het dak beter te wapenen tegen de winterse elementen. In elk geval balken over het dak heen om te voorkomen dat de sneeuw naar beneden schuift. En verder een uitgekiende dosis purschuim onder de pannen op de kritische plekken. Maar dat is iets voor de herfstvakantie. Voorlopig ligt het weer netjes.

Op woensdag gebeurde er iets raars. We kregen post. Echt waar: Mr P.J. van Houten, Route Céuse, Manteyer. Als er iets goed functioneert in Frankrijk is het de posterij. Straatnummers doen ze niet aan buiten de grote steden, maar de postbodes hebben lijstjes met namen in hun hoofd en weten iedereen te vinden. Gelukkig waren we ter plaatse om ons Eerste Poststuk in ontvangst te nemen. Wel hebben we snel een brievenbus gekocht en geinstalleerd volgens de normen van de Postwet. Weer een mijlpaal.

Kijk hier voor alle foto's van de meivakantie http://picasaweb.google.com/Merijnvanhouten/Meivakantie2009#

Van Meivakantie 2009

Uit de opslag

Een van de manieren om de stemming er in te houden gedurende de afgelopen twee jaar, was het op orde krijgen van de inboedel. Leve marktplaats. Kip, houtkachel, Arduins aanrechtblad, eetafel, zithoek, servies, gasfornuis, wastafelkastje noem maar op. Zelfs onze trouwe aanhanger om al die meuk mee te vervoeren hebben we via Marktplaats gespot. Je moet al het spul ook ergens laten en dus zijn wij al bijna twee jaar zeer gewaarde klanten van "All Space", voorheen In-de-opslag.

Maar deze meivakantie hopen wij echt onze laatste verhuisrit te maken. Poop heeft zaterdag de aanhanger opgehaald in Friesland en de opslag leeggehaald. Om het extra spannend te maken heeft hij onderweg nog een salontafel van een halve kuub opgepikt in Hasselt. Als zijn paktalent hem nu niet in de steek laat, slepen we komende donderdag alles naar Frankrijk en zijn we definitief Uit De Opslag!

Bericht van de elektricien

Ondertussen wordt op ons lotje al weer hard gewerkt.
Fredy, de door God gezonden elektricien, moest in november zijn werkzaamheden staken vanwege de vroeg invallende sneeuw, en het feit dat de ramen nog niet waren geplaatst. Nu het glas er in zit en de laatste sneeuw zo'n beetje is verdwenen, mailde ik voorzichtig om een planningverzoek voor de rest van het werk.
Geheel onfrans kreeg ik per omgaande de gevraagde inschatting en de mededeling dat hij de sleutels alweer bij Wicher heeft opgehaald. Eind deze week verwacht hij de isolatie van de kelder af te ronden en eind deze maand, of anders uiterlijk de eerste helft van mei, de elektriciteit.

En dan mag hij echt aan de bak, want hij verzorgt ook de aanvraag van de keuring door de EDF. De EDF, zoals wij al eerder op dit blog melden en zoals veel ervaringsdeskundigen kunnen bevestigen, is na de president het machtigste orgaan in Frankrijk. Onze lotgenoten Ton en Annemiek hebben er een jaar over gedaan om hun installatie goedgekeurd te krijgen, maar die deden het in eigen beheer. En daar houdt de EDF niet van. Wij hopen dat onze Fredy, lokaal en goed ingewerkt als hij is, dit huzarenstukje voor de zomer voor elkaar krijgt. Dat zou super zijn. Maar volgend jaar Kerst... dat moet toch echt lukken.

Ze zitten er in!

Gloria de ramen zitten er in! Poop en timmerheld Ronald hebben keihard gewerkt en nu is het dan zo ver: we hebben een wind- en waterdichte hut.
Er moest natuurlijk hier en daar nog wel wat geprutst worden om het passend te krijgen maar ook aan de achterkant zit het er strak in. Toch een heel ander gezicht met glas! Ook leuk voor de buren, die nu echt van onze flapperzeiltjes zijn verlost.

Op onderstaande foto zie je (als je goed kijkt - aan de onderkant) de staalkabels lopen die Poop en Ronald hebben geplaatst om de voorgevel weer in het gareel te trekken. Deze begon al daags na de oprichting iets te bollen, en dat is natuurlijk ongewenst gedrag voor een muur... Maar nu gelukkig gefixt. En best leuk die staalkabels. Kunnen we lampjes aan hangen.

De trap naar de vide is ook nog passend gemaakt en voorzien van een extra steunbalk naar de middenpaal. Ronald heeft een noodballustrade geplaatst, zodat de kids niet naar beneden kukelen.


Voordat aan het werk begonnen kon worden moesten de mannen overigens nog flink sneeuwruimen. Afgelopen winter is er op La Montagne een recordhoeveelheid sneeuw terecht gekomen! Gelukkig hoeven we ons ook daar geen zorgen meer over te maken. Geen kleumende bouwploegen meer in caravans en geen meivakantie op een bevroren kampeerplaats. Wij zitten over drie weken naast onze kachel door onze prachtige ramen van het uitzicht te genieten.